Mart 2017

İnsanların yemeklerini telefon kamerasından gördüğü, öğünlerini sanal dünyada seçtiği, emojiler ile jestlerin birbirine karıştığı alelade bir gündü. Öğlen yemeği için hiç bilmeden girdiğim, kırmızı beyaz ekoseli, yuvarlak tahta masaları olan loş, sempatik ve bir o kadar da İtalya kokan restoranda; gözüm, pencere önündeki çifte takıldı. Çocuk dışarı bakıyordu, bir ara hesabı istemek için garsonu aradı. Donuk bakışları ile sağ elini kaldırdı ve hesabı istedi. Kız, …

Continue reading