Bir düşün bakalım hiç bir yayageçidine araba park ettinmi ?
Aman ne olacak deyip sarıdan kırmızıya dönen ışıkta geçtin mi?
Otobüs, asansör ve/veya başka bir yerde önce ben deyip kimseyi beklemeden kalabalığın içine daldın mı?
“Sakat mısın olum sen!” Gibisinden cümleler kurdun mu?
Puseti ile gezen bir anneye yada babaya kaldırımdan inmesi veya çıkması için yardım ettin mi?
Kaldırımda yürüyen yaşlı teyzenin arkasından yürürken söylendin mi?
Elleri olmayan, aynı dili konuşmadığın birine yemek yedirdin mi?
Hiç tanımadığın yaşlı birinin elindeki poşetleri taşımaya yardım ettin mi?
Toplu taşıma araçlarında yaşlılara yer verdin mi?
EVET yada HAYIR…
Demek ki neymiş?
Engel bedende değil zihindeymiş…
Gel bugün hiç tanımadığın bir teyze/amca kim olursa karşıdan karşıa geçmesine yardım et?
Otobüs durağında yada metroda ona yer ver?
Allah versin deme 75 kuruşa bir simit al ve sokaktaki bir çocuğa ver.
Engelli demek illa tekerlekli sandalye, koltuk deyneği veya uzuv eksikliği demek değildir!
Bazen bazı şeyleri düşünememek de bir engeldir!
Stephen Hawking mi engelli? Yoksa AVM yada halka açık alanlarda engelli otoparkına park edenler mi?
Hadi azıcık sen düşün…
Yeter ki engel düşüncelerinizde olmasın.
2010 senesinde çektiğim bu resim beni sanırım daha iyi anlatır…
Hikmet SAVATLI | The Wisdom
Hikmet Savatlı
Aforizmalarımla girdiğim yollarda gördüklerimi aklıma, öğreti ve çıkarımları beynime kazıyorum. Heykeltraş misali yontuyorum kendimi. Amaç mı? Bilimi ve aklımı kullanarak bir adım ileriye gidebilmek, belki bilgeliğe bir adım yaklaşmak. Biraz güncel, biraz hikâye, biraz felsefe, yarı şaka yarı ciddi, acıktıkça yemek! Unutmadan arkası yarın, hayat gibi...
