Gitti Himmet Ağa!

Kardeşleri ile birlikte aradığı altınları köyden inip şehir köşelerinde ararken gitti…

İlk Kemal Sunal’dı aralarından ayrılan, güzel insanlardı “biz” diler, hepimizin içindeki “Kayserililikten” biraz daha fazla vardı içlerinde, cin fikirliydiler, haince planları vardı, kardeştiler ve ayrılmazlardı.

Bana göre en komik filmleriydi köyden indim şehre…

Sadece o değil, Zeki ile Metinin onlarca filmi ve tiyatro oyunları arasında Devekuşu kabare bana göre bu gün bile para ile kurulamayacak bir sanat okuluydu. Belki bıkmadan usanmadan onlarca kere izledim, aynı espriye geleceğini bile bile onlarca defa güldüm hem de kahkahalar ile. Devekuşu kabarede oyunlardaki skeçler hala güncelliğini koruyarak kanımca fikirler ölmez tezini halen ortaya koyuyor.

Devekuşu Kabare’nin, Aşk Olsun, Beyoğlu Beyoğlu, Deliler, Dün Bugün, Reklamlar ve Yasaklar oyunlarında izlediğimiz unutulmaz isimler; Metin Akpınar, Zeki Alasya, Selim Naşit, Nevra Serezli, Cihat Tamer, Nezih Tuncay, Demet Akbağ, Suat Sungur, Yonca Evcimik, Sema Yunak…

 

Salak Milyoner, Köyden İndim Şehire, Güler Misin Ağlar Mısın, Nereye Bakıyor Bu Adamlar, Hasip ile Nasip filmlerini izlemeyeniniz, ya da gülmeyeniniz var mı? Çoğu filmlerinin ortak yanı kendisinin hep saf insan merkezli güveni olan kişilikleri, Metin Akpınar’ın hep cool olanı oynamasıdır! Sinema öğrencilerinin tez olarak yazabileceği bir yazıyı bir sayfaya sığdırabilmek en zoru olsa gerek.

Zeki ve Metin işte…

O kadar bizdendiler ki kimine göre Zeki Akpınar, Metin Alasya bile olmuşlardı. Hayatın içinde hepimizin bir Zeki’si ya da Metin’i yok muydu? Vardı elbet belki de o duygudur bu ikiliyi en yukarılara taşıyan.

Türk sinemasından bir yıldız daha kaydı, kendisi ile tanışma, sohbetlerine katılma fırsatı bulduğum düşüncelerini ayakta alkışladığım değerli bir büyüğümüzden ne kadar istifade edebildik acaba?

Alışkanlıkları kırmak için belki bir noktada kendi yollarına gittiler, her Zeki olan yerde gözlerimiz Metini aradı. Filmlerinde olduğu gibi gerçek hayatta da sıkı dosttular, kardeş gibiydiler hatta. Ayrıldıkları için hep kızmıştım onlara kendimce, vefatı sonrasında Metin Akpınar’ın, size nesini anlatacağım canımın yarısı gitti sözünde ben kendimce çok cevaplar buldum…

Alt kimliklerini bir seviyede sindirerek ben insanım diyebilen nadir kişilerdendi. Vefatı sebebi ile yazılan anıları, okuduktan sonra bunu daha iyi analiz etme şansım oldu

Ne olursan ol “insan” olduğunu unutma diyen bir adamı, kalınca kara kalemler ile karalamak isteyenler Muhterem’in kendileri ile yattığı yerden ironik bir biçimde dalga geçtiğinin ve hala bir şeyler öğretmek istediğinin farkında değiller!

Hikmet SAVATLI | The Wisdom