Bugün Alaçatı’nın farklı bir köşesindeyiz. Gel-Memish, Gör-Memish, Ye-Memish kimse kalmasın sloganı ile bu sezon açılan Adı Memish’deyiz.

Her ne kadar yeni olsa da menüyü elime aldığımda tanıdık tatlar ile karşılaşıp, acaba burası Allianz mı diye sevgilim, evimin gurmesi ile göz göze geldik. Servis elemanımıza sorduğumuzda bizi doğruladı. Yer ve mekan farklı olmasına karşın ben sıkı bir Allianz sempatizanı olduğumu söylemeliyim. Nedeni ise menünün orada daha derin burada daha bir sadeleştirilmiş olması.

Günün yorgunluğuna birdir deyip şarabımızı açıyoruz. Hava sıcak ama iki ateşli aşık söz konusu ise senin dışındaki her yer kutuplar kadar soğuktur. Önden taptaze sıcacık minik ekmekler ile birlikte salça geliyor. Hafta içi olmasına karşın her yer dolu, malum tatil sezonu. Arada bir tek işim gezmek tozmak olsa diye geçirdiğim olmuyor değil.

Şarabın tadını çıkarırken, bizim için bir Allianz klasiği olan kadayıfa sarılı karideslerden söylüyoruz. İnanılmaz güzel tatlı ekşi sos ile servis ediliyor. Saat olarak geciktiğimizden ve gün içi yorgunluğumuzdan dolayı, başlangıçlardan başka söylemeyerek ana yemek siparişlerine girişiyoruz. Masada kalabalığız, misafirlerimiz var şu mudur bu mudur derken, bayanlar dil şiş söylerken, biz baylar içimizdeki et oburun sesini dinliyoruz.

Daha önce Allianz’da yediğim dil şiş’ten memnun kalmıştım buradaki de öyleydi, maharet onu kurutmadan içindeki su ile getirebilmek. Görüntüsü ve tadı bence güzeldi. Trüf Mantarlı bonfile ve Cafe de Paris söylüyoruz.

Ben Medium-Rare (Orta-Az) arası kıvamdan her daim çok memnunumdur. Tabi yıllarca çiğ etleri geri göndere göndere sonunda iyi kıvamları yakaladım. Böyle bir yemek söylediğinde doğal olarak et o tabağın yıldızı olmak zorunda, iyi pişirilmemiş bir et şef ve mekan için kötü bir itibar bırakır. Bana gelen et güzel pişirilmiş ve iyi baharatlandırılmıştı. Trüf Mantar sosu ile etin uyumu bandıra bandıra yeme arzusu çıkarıyordu.

Ama her şey et ile bitmiyor, doğru o tabağın yıldızı et, fakat bu yıldızlık %60 civarındadır. Kalan unsurlar yemeğin yanında gelen side order’lardır. Toplam beş ya da altı dilim patates, patlıcan ve biber, bir mısırın çeyreği, biraz da haşlanmış bebek patates ile üzülerek söylemeliyim o tabak zenginleşmedi. Tekrar söyleyeyim et, bonfilenin sonu/köşesi olması nedeni ile pişirilmesi sıkıntılı bir yeri olmasına karşın harika pişmişti. Bir orkestra düşün solist şahane, davul, gitar ve vokal zayıf, öyle bir durum.

Gelelim tatlılara…

Bu kısımda hayal kırıklığımı gizlemiyorum. Sufle güzel yapıldığı zaman inanılmaz olur. Hatta Allianz’ın beyaz çikolata suflesini çok başarılı bulurum. Gel gelelim Adı Memish’de sufle diye satılan şey bakkalda çikolata ateşi ya da volkan diye satılan pişim süresi 6-7 dakika olan uyduruk tatlının ta kendisi. Tabi hayaller, vanilyalı dondurma, pudra şekeri ve krema ile enfes bir sufle üzerine kurulu iken bu dandik şeyin gelmesi insanın suratında bir tokat gibi patlıyor!

Suflenin yanındaki dondurmanın etrafını kırmızı beyaz şerit ile çevirip üzerine “crime scene” yazmaları gerekirdi! Evde oturup bir kalıp dondurmayı eline alıp yer ve yarım saat sonra garip bir hal alır ya? O bile dünkü dondurmadan iyidir bence. Hatta bir ara kızarmış dondurma mı daha soğuk bu dondurma (!) (ya da erime) mi daha soğuk onu bile düşündüm…

Sufle faciyasını yaşanmamış sayarsak masadan mutlu kalktık…

#Biricik #Sevgilim Ayşın AKYARLI SAVATLI’nın beni götürdüğü lezzet duraklarından yazmaya devam edeceğim.

Hikmet SAVATLI | The Wisdom |Gourmet de débutant