Yine çöküyor gecenin karanlığı,
Korkmaz gayrı içimdeki çocuklar ama;
Zift karası gece…
Güneşi dünyanın taa öteki yanına gönderip de;
Koşa koşa, yanıma geliyor.
Dert karası gece…
Batan güneşteki gölge gibi büyüyor,
Ufuktaki son aydınlıktan ayrılıp da;
Usul usul üstüme çöküyor.
Dehliz karası gece…
Kimseler yok etrafta,
Yırtarak soyuyorum bedenimi,
Karanlığın içinde bir kıvılcım olsun ruhum!
Lakin, ayak sesleri kulağımda,
Hastalıklı bir rüzgar esiyor,
Karanlığın içindeki eller örtüyor üzerimi,
Çarşaf karası gece…